Açılışında, yerde yara bere içinde yatan Joe'nun (Charlotte Gainsbourg) insana bakarken bile acı veren görüntüsünü saymazsak, aslında son derece sakin başlıyor İtiraf ya da orijinal adıyla ‘Nemfomanyak'...
Hatta, filmin orijinal isminden sebep (ki o ana kadar kim nemfo kim manyak bilmediğiniz için herkes potansiyel ‘sapkın' gibi geliyor size) onu sokakta bulup evine götüren Seligman (Stellan Skarsgård) şimdi bir ‘fenalık' yapacak kızcağıza diye bekliyorsunuz...
Evet kızcağızda bir ‘fenalık' var. Seligman'ın kendisine iyi davranması sonucunda ‘Hak etmiyorum bunları' diye anlatmaya başladığı ve o anlattıkça insana ‘nasıl olabilir ki?' dedirten türden bir fenalık!
Film, kronik bir nemfomanyağın itirafları üzerine kurgulanmış. İki bölümden oluşuyor. Gösterimi yasaklandığı için nasıl seyredersiniz ya da seyretmek ister misiniz bilemiyorum. Ama acaba ELLE kızlarına aktarabileceğimiz bir mevzu çıkar mı diye ‘görev aşkıyla' seyretmiş olduğum iki DVD'den sonra (ki birini seyredince ikincisini mecburen izlemek zorunda kalıyorsunuz zira konu yarım kalıyor) izlememiş olmayı diliyorum.
Yine de bir dip not olarak söyleyeyim: Filmin yasaklanması son derece doğal. Ola ki seyredecekseniz de evinizde ve hatta ancak tek başınıza seyredebilirsiniz. Filmin son derece rahatsız edici olmasının nedeni sadece konusu değil. Ona eşlik eden inanılmayacak kadar gerçekçi çekimleri.
Lars Von Tiers, 2011 yılında Cannes'da yaptığı röportajda Marquise de Sade'dan esinlendiğini itiraf ediyor. Sade'in kitaplarında bol erotik içerik ama aynı zamanda da aynı oranda filozofi olmasından yola çıkarak kendi filmini de böyle kurgulamış. Evet filmde filozofik bakış açıları bolca mevcut.
Öte yandan o filozofinin dile gelebilmesi için kullanılan sahneler, bazıları gerçekten çok espirili ve komik olsa da, alabildiğine özgür! Burada insan bu oyuncular nasıl oynamışlar bu filmde böyle demekten alamıyor kendini.~
Cinsel organların bol bol göründüğü filmde, hem bilgisayar teknikleri hem de vücut dublörleri kullanılmış. Filmin başrol oyuncularından biri olan Charlotte Gainsbourg, filmdeki zor sahnelerin sevişme sahneleri değil sado-mazoşist sahneler olduğunu söylüyor mesela. Senaryo ona ulaştığında, bir yandan hem çok etkilenmiş hem de senaryoda hangi sahnenin genç Joe hangi sahnenin olgun Joe'ya ait olduğu belli olmadığı için meraklanmış. Filmi kabul ederken de tek şart koşmuş: Film sırasında gerçek bir cinsel birliktelik asla yaşamam!
‘İnsanların böyle sanabileceğini biliyordum' diyor bu konuda verdiği röportajda. ‘Önemli değil. Benim bilmem yeterli' diye de ekliyor...
İnsan sekse ne kadar bağımlı olabilir? Alışkanlığından vazgeçmemek için ne kadar ileri gidebilir, neleri göze alabilir? Söz konusu olan nemfomani değil de kleptomani, alkolizm, uyuşturucu olsaydı belki ‘ne yapsın, bağımlı işte' derdik. Ama işin ucunda seks bağımlılığı olunca hoşgörü hemen camdan uçup gidiyor.
Ön yargıları biraz olsun aralamak için, konuyu bir de işin uzmanına Psikoterapist Çağatay Öztürk'e danıştık... İşte onun kaleminden nemfomani:
‘Nemfomani, genel olarak bir tür dürtü, kontrol bozukluğudur diyebiliriz. Şöyle ki; kişi, özellikle de kadınlar fiziksel olarak orgazm yoluyla doyuma ulaşırken, nemfomani durumlarında fizik ile zihin arasındaki senkron paralel değil. Tıpkı obezite probleminde olduğu gibi yemek yeme konusunda beyine 'doydum' mesajının gitmediği gibi, nemfomanide de, kişi fiziksel olarak rahatlasa da, zihinsel olarak bir türlü doyuma ulaşmadığından, aşırı bir cinsel arzu içerisinde olabiliyor. Bununla da kalmayıp, defalarca cinsellik yaşayıp, yine de doyuma ulaşmayabiliyor.~
Nemfomani'nin genetik kökenli bazı etkileri olduğu gibi özellikle, fiziksel şiddete maruz kalarak, uzun süre fiziksel durum üzerinden acı çekip, ilerleyen yıllarda bu acıyı cinsellik aracılığıyla bedensel zevk üzerinden onarmaya çalışan bir psikoloji hakim olabilir. Bunların yanı sıra, organik beyin rahatsızlıkları ya da iç salgı bezlerindeki bazı düzensizlikler de bu bozukluğun ortaya çıkmasına sebebiyet verebiliyor. Nemfomani mutlaka tedavi edilmesi gereken bir bozukluk. Psikiyatrik tedavinin yanı sıra, psikoterapi yardımı alınması da gerekir.'
Araştırmalar bu rahatsızlığı neyin tetiklediğini tam olarak ortaya koyamıyor. Öte yandan ilaç ve terapiyle tedavi edilse de temelinde psikolojik bir bozukluk yer alıyor. Genel olarak onaylanma eksikliği, hissetmeme, duygusal bağ kuramama gibi sebeplerle ortaya çıkan hastalıkta, nemfomanyaklar da her bağımlı gibi cinsel ilişkiden sonra pişmanlık, kendilerine olan saygılarını kaybetmek, kendilerinden nefret etmek gibi duygulara giriyorlar ve sonunda bu duygular, cinsel istek ihtiyaçlarını körüklüyor...
Bu yazının nemfomani ne fena bir hastalıkmış ve Lars Von Tiers ne kadar yetenekli ama ne kadar çarpık beyinli bir yönetmenmiş dedirtmek dışında pek de bir kıssadan hissesi yok açıkçası. Ama şurası bir gerçek ki, filmin insanın aklına bir olta gibi takılıp çıkartmak için çektikçe canını yakan ve bir kırbaç gibi 'nasıl, neden, olabilir mi?' diye beynini döven bir tarafı var. Tıpkı posterlerindeki gibi!
EBRU KILIÇOĞLU
