Huysuz, sevilmeyen bir öğretmen olan Paul Hunham (Paul Giamatti); zeki, inatçı bir öğrenci olan Angus (Dominic Sessa); ve okulun baş aşçısı ve kısa süre önce yaslı bir anne olan Mary (Da'Vine Joy Randolph), Alexander Payne'in 1970'lerin klasik Amerikan sinemasına acı-tatlı geri dönüşünde, kış tatilini birlikte geçirmek zorunda kalırlar.
The Holdovers’a sıcacık bir film olanaklı bir battaniye gibi yaklaşmayın. Melankolik mizahın yüzey tabakasının altında, zaman zaman duygusallığa doğru sürüklenmeyle karşılaşan sivri keskin bir acılı hüzün bulunuyor. The Holdovers'daki karakterleri birbirine bağlayan, birbirlerinin acısının benzersiz frekanslarına uyum sağlamalarına yardımcı olan şey, Noel tatilini birlikte geçirmek zorunda kalmaları gerçeği kadar, hayat tarafından hayal kırıklığına uğrama konusundaki bu ortak deneyimdir.
Paul, hem öğrenciler hem de öğretmen arkadaşları tarafından kendisinden hoşlanmadığı gerçeğini az çok kabullenmiş ve arkasına saklanmak için kitaplardan ve dikenli aşağılamalardan bir duvar örmüştür. Babasının hayatındaki yokluğunun acısını çeken Angus için, annesi ve yeni kocasıyla Saint Kitts'e vaat ettiği tatilden son dakikada geri çekilmesi onu derinden yaraladı. Ancak Mary'nin içinde bulunduğu kötü durum en kaba olanıdır; Randolph, karakterinin yavaş ve acı verici derecede kasıtlı hareketlerinin yorgun asaletini zekice yakalıyor (o, bu yılki Altın Küre'de en iyi yardımcı kadın oyuncu dalında kazanan ve Oscar'ı aday).
Mary, oğlunun okula gidebilmesi için, ırkı ve sınıfı nedeniyle onu küçümseyen ayrıcalıklı zengin çocukların yemek pişirme işini üstlenmişti. Ancak mezun olan sınıf arkadaşları üniversiteye giderken, oğlu orduda hizmet etmeye zorlandı ve Vietnam'da öldürüldü. Artık iş yerindeki her gün ona neler kaybettiğini hatırlatıyor ve çocuğu olmadan geçireceği ilk Noel düşüncesi felç edici. Her gece acısını burbonla dindirmesi şaşılacak bir şey değil.
Bu, Payne'in ilk dönem filmidir; hikaye 1970'in sonunda ve 1971'in başında gelişmektedir. Filmin tasarımında ve görünümünde vintage üretim logolarının kullanımına kadar uzanan retro bir his ile dönemi tamamen kucaklamaktadır. 70'lerin Amerikan sinemasının kendine özgü ruhu ve kendine özgü karakter odaklı film yapımı, özellikle yazar David Hemingson'un keskin, sofistike senaryosunda açıkça görülüyor.
