Usta pop vokalist Tony Bennett, Cuma sabahı New York'ta hayata veda etti. 96 yaşında vefat eden Bennett, 85 yaşında 1 numara olan bir albümle seksen yıla yayılan profesyonel bir kariyere sahip.
Sanatçı, 2016'da Alzheimer hastalığı teşhisi konulmasına rağmen 2021 yılına kadar performans sergilemeye ve kayıt yapmaya devam etti.
Çoğu 1950 yılında onu bünyesine alan Columbia Records için yapılan kayıtları, coşku, sıcaklık, vokal berraklığı ve duygusal açıklığıyla karakterize edildi. Great American Songbook'un yetenekli ve teknik olarak başarılı bir yorumcusu, en çok imzası niteliğindeki 1962 hiti "I Left My Heart in San Francisco" ile tanınıyor.
Tony Bennett, müzisyen ve uzun süreli müzik direktörü Ralph Sharon'un yer aldığı samimi grupların ve ihtişamlı düzenlemelere sahip orkestraların önünde eşit derecede başarılıydı. Asla sadece bir caz şarkıcısı olmasa da, caz ortamlarında büyük bir başarı elde etti ve Count Basie'nin büyük grubu ve lirik piyanist Bill Evans ile unutulmaz kayıtlar yaptı.
1949 yılından itibaren kayıt sanatçısı olarak aktif olup, 1950'lerin ve 1960'ların başındaki en üst düzey pop sanatçılarından biri olan Bennett'in kariyeri, 90'larda ve yeni milenyumda, oğlu Danny'nin yönetimi altında tekrar yükselişe geçirdi.
Sonraki yıllarda, Amy Winehouse ile "Body and Soul" adında unutulmaz bir düet yaptı ve Diana Krall ile tam uzunlukta bir düet albümü ve Lady Gaga ile iki kayıt yayınladı. 2021'in başlarında Alzheimer teşhisi konduğu açıklanmasına rağmen, aktif kalmaya devam etti.
Son kamuoyu önünde görünüşü, Gaga ile birlikte 2021 yılında Ağustos ayında Radio City Music Hall'de oldu, bu tarih Bennett'in son albümü olan "Love for Sale"ın yayınlanmasından iki ay önceydi. "Love for Sale", 2014 yılında büyük başarı elde eden ve birinci sıraya yerleşen Bennet-Gaga işbirliği "Cheek to Cheek"in devamı niteliğindeydi.
Zeki seçilmiş TV programlarıyla genç ve yeni bir izleyici kitlesine ulaştıktan sonra, Bennett'in 67 yaşındayken yayınlanan "MTV Unplugged" albümü, yılın albümü olarak Grammy ödülü kazandı. 2006 ve 2011 yıllarında yayınlanan "Duets" albümleri yeni hayranlar kazandı; ikinci yayınlanan albümü ABD listelerinin zirvesine ulaştı.
Tony Bennett, 18 Grammy Ödülü (36 adaylıkla birlikte) ve 2001 yılında Recording Academy Yaşam Boyu Başarı Ödülü sahibi olan bir sanatçıydı. Ayrıca iki Emmy Ödülü kazandı. 2005 yılında Kennedy Center Onur Ödülü ve 2006 yılında Ulusal Sanatlar Fonu Caz Ustası unvanına layık görüldü.
3 Ağustos 1926 tarihinde New York'un Astoria, Queens bölgesinde İtalyan göçmen bir ailenin çocuğu olarak dünyaya gelen Tony Bennett'ın asıl adı Anthony Dominick Benedetto idi; babası bakkaldı, annesi terziydi. Yoksulluk içinde büyüyen Bennett, çocukken şarkı söylemeye başladı ve müzik ile birlikte yaşam boyu sürecek diğer sevgisi olan resim sanatını New York'un Endüstriyel Sanat Lisesi'nde öğrendi. Vokal olarak Al Jolson, Bing Crosby ve daha sonra Frank Sinatra gibi erkek şarkıcıların yanı sıra, Billie Holiday ve Judy Garland gibi kadın şarkıcılardan etkilendi.
18 yaşında 1944 yılında askere alınan Tony Bennett, II. Dünya Savaşı'nın Avrupa cephesinde görev aldı ve savaşta çarpışma birliğinde görev yaparak bir Alman toplama kampını özgürleştirdi. Çatışmaların sona ermesinin ardından, silahlı kuvvetlerin bir bandosu üyesi olarak şarkı söyledi.
Askerlik hizmetinden döndükten sonra, American Theatre Wing'te Miriam Spier ile vokal çalışmalarına başladı. 1949 yılında bağımsız Leslie Records için "Joe Bari" takma adı altında ilk başarısız kayıtlarını yaptı.
Profesyonel profiline katkı sağlayan bir dizi fırsatla karşılaştı. Arthur Godfrey'in (Rosemary Clooney'den sonra ikinci olduğu) yetenek yarışmasına katılması, onu 1949 yılında Jan Murray'in "Songs for Sale" adlı televizyon programına taşıdı.
Bu televizyon performansının etkisiyle, şarkıcı Pearl Bailey onu bir gece kulübünde açılış sanatçısı olarak işe aldı ve Bob Hope, Greenwich Village mekanında Bennett'ın performansını izlemeye geldi. Genç vokali himayesi altına alan Hope, ona Tony Bennett adını verdi (bu isim, verilen adının bir kısaltması ve Amerikanlaştırmasıydı) ve New York'taki Paramount Tiyatrosu'ndaki sahne gösterisi için onu işe aldı.
1950 yılında Bennett, Harry Warren'in "Boulevard of Broken Dreams" adlı şarkısının demosunu Columbia Records'un A&R müdürü Mitch Miller'a sundu ve şirkete katıldı. Miller, Bennett'ı şirkete alarak kendi tarzını geliştirmesini teşvik etti.
"Boulevard"ın yeniden kaydedilmesi, üç adet bir numaralı pop single'a yol açtı: "Because of You" (1951), Hank Williams'ın country hiti "Cold, Cold Heart" (1951) ve coşkulu "Rags to Riches" (1953). Bu son şarkı, Martin Scorsese'nin 1990 gangster epik filmi "Goodfellas"ın açılış jeneriğinde unutulmaz bir şekilde kullanıldı.
1950'lerde Columbia'da Bennett, en iyisi olmasa da güvenilir bir hit üreticisiydi. "The Beat of My Heart" (1957) gibi dikkate değer birkaç albüm kaydetti; bu albüm, bateristler Art Blakey, Chico Hamilton ve Jo Jones'un yer aldığı, caz etkili bir perküsyonlu setti. Ayrıca Count Basie Orkestrası ile çığır açan işbirlikler içeren "Strike Up the Band" ve "In Person!" (her ikisi de 1959); 1961 yılında piyanist Sharon ile birlikte gerçekleştirdiği samimi ikili şarkıları içeren "Tony Sings for Two" gibi albümler de vardı. Ralph Sharon, 1957 yılında müzik direktörü olarak Bennett'a katılmıştı.
Bennett'in arkadaşları George Cory ve Douglass Cross tarafından yazılan "I Left My Heart in San Francisco" adlı şarkıyı Bennett'ın konser kitabına getiren ise Sharon oldu. Şarkı, 1961 yılında San Francisco'nun Fairmont Oteli'ndeki Venetian Room'da düzenlenen bir konserde sahnelendi ve 1962 yılında "Once Upon a Time"ın yan şarkısı olarak yayınlandı. DJ'ler bu şarkıyı çalmaya başladı ve şarkı, tekli listesinde 19 numaraya kadar yükseldi, ancak aynı adı taşıyan albümü ulusal düzeyde 5 numaraya kadar taşıdı. Bennett, bu şarkıyla ilk Grammy ödüllerini kazandı ve yılın kaydı ve en iyi erkek solo vokal performansı dallarında ödüle layık görüldü.
1962 yılında Sharon'ın üçlüsüyle gerçekleşen Carnegie Hall'deki dönüm noktası niteliğindeki konserin ardından, 1963 yılında "I Wanna Be Around" ve "The Good Life" adlı iki şarkısıyla top 20 listelerinde yer aldı. Ancak rock müziğin listelerde yükselmesi Bennett'ın kariyerini sarsarken, 1965 yılında Sharon'ın işinden ayrılması ve Columbia'nın onun sesini "modernize" etmeye çalışması onu daha da kararsız hale getirdi. Başarısız albümlerin ardından, single'larının çoğu liste sıralamasının alt sıralarına bile zorlukla girdi ve Bennett 1971 yılında şirketten ayrıldı.
MGM Records ile kısa ve verimsiz bir birlikteliğin ardından, Bennett kendi plak şirketi Improv'u kurdu. Bu dönemde, Rodgers & Hart şarkılarından oluşan çok beğenilen iki LP'lik bir set ve vokal sanatının klasikleri olan Bill Evans ile iki ünlü düet albümü kaydetti. Ancak düzgün bir dağıtım eksikliği nedeniyle Improv, 1977 yılında başarısız oldu.
Bir şirketi veya menajeri olmayan, ikinci karısından kötü bir boşanmanın eşiğine gelen ve neredeyse ölümcül bir bağımlılıkla boğuşan Bennett, 1980'de oğlu Danny Bennett'in kariyerinin yönetimini üstlendiğinde kişisel olarak en düşük seviyedeydi.
Ve ardından bir rönesans başladı. Oğlu tarafından "The David Letterman Show" ve MTV Video Müzik Ödülleri (Red Hot Chili Peppers ile birlikte) gibi popüler TV programlarında yer alan Bennett, önceki çalışmalarından en iyi ihtimalle belli belirsiz haberdar olan yeni bir izleyici kitlesi edindi. Columbia Records'a dönerek, eşsiz bir dizi konsept albüm başlattı ve Ralph Sharon ile işbirliğini yeniledi. Çok beğenilen "The Art of Excellence" (1986) albümü onu yeniden listelere taşıdı.
Grammy ödüllü "Perfectly Frank" (1992) ve "Steppin' Out" (1993) adlı albümlerle yeniden canlanan itibarını güçlendirdi. Bu albümler sırasıyla Sinatra ve Fred Astaire'a ithaf edilmişti.
Bennett, 90'larda ve yeni milenyumda geleneksel pop vokal kategorisinde daimi bir Grammy kazananı olarak hızını korudu. Kadın vokalistlere, Billie Holiday, Duke Ellington ve blues'a adanmış popüler albümleriyle ön plandaydı. 2002 yılında K.D. Lang ile birlikte Grammy kazanan düet albümü "A Wonderful World"u kaydetti. 2008 yılında Basie grubuyla "A Swingin' Christmas" için tekrar bir araya geldi.
Müzik kariyeri sonbahar dönemine ulaşırken, Bennett'ın ressam olarak profilide de yükseldi. Sanatçı David Hockney'i hayranlarından ve yakın arkadaşlarından biri olarak sayıyordu. Eserleri uluslararası galerilerde sergilendi ve New York'un Central Park'ın betimlemesi, Washington, D.C.'deki Smithsonian Amerikan Sanat Müzesi'nde sergilenmekteydi. Sanatıyla ilgili kitaplarını 1996 ve 2007 yıllarında yayınladı. ("The Good Life" adlı otobiyografisi, Will Friedwald ile birlikte 1998 yılında yayınlandı.)
Bennett, "Live by Request" (1996) ve "An American Classic" (2007) adlı konserleriyle primetime Emmy ödüllerini kazandı. 1960'lı yıllarda dedektif dizisi "77 Sunset Strip"te ve "The Oscar" (1966) adlı filmde rol alarak oyunculuk alanında da deneyim yaşadı.
Kariyerinin son yıllarında parlak ve yükselen tenoru mat ve durgun bir baritona dönüşse de, Bennett yorum yeteneğini hiç kaybetmedi. Devam eden çevikliğini en iyi şekilde gösteren yer, onu çok daha genç yıldızlarla zorlu bir şekilde eşleştiren "Duets" koleksiyonlarıydı. İkinci koleksiyon, 2011 Eylül'ünde 179,000 kopyalık satışla liste başı oldu ve Bennett'ı tarihte bir No. 1 albüm çıkaran en yaşlı sanatçı yaptı.
%20copy.jpg)
