GÜLBEN ÇAPAN / @istanbulartsnob
Downtown Miami'den, bir köpru geçip Miami Beach Convention Center'a gelmek 1 saat 45 dakika sürüyorsa, aslen Monaco'ya ait olan pırlanta gerdanlıklı, Hermès ‘Croco'lu kadınlar ansızın South Beach'te beliriyorsa, her yaş grubuna ait erkekler pastel renkte ceketler, keten şık pantolonlar, Berluti ayakkabılar ve ağızlarında puroyla plaja yakın olarak kayda geçildiyse, o hafta haftalardan #MiamiArtWeek'tir. Genellikle Aralık ayında yapılan, tam bir hafta süren, şehrin her bölgesinde apayrı sergiler, davetler, sanatçı sohbetleri, brunch'lar ve partiler düzenlenen #MiamiArtWeek bir hafta boyunca koşturma, fotoğraf çekme, instagram'a yükleme, sanat çevresiyle tanışma, not alma, öğrenme, ajanda genişletme dönemidir. Açılış ve partilere yetişmek mümkün değildir zira her gün eşzamanlı olarak 3-5 davet aynı anda verilmektedir. #ArtBaselMiamiBeach fuşya renkteki logosyla şehrin her bölgesinde neon etkisi yaratarak Miami'lileri manyetik alanı altına almış bile. UBS'in sponsorluğunda gerçekleşen, Basel ve Hong Kong ayakları da bulunan fuarda yaklaşık 250 galeri yer alırken, dünya genelinde 50,000 davetli fuara akın ediyor. Fuarın VIP ‘Vernisage'ındaysa milyon dolarlık işler peynir- ekmek gibi satılıyor. Fuar boyunca spor ayakkabı, jean ve tişörtüyle gayet rahat bir şekilde sanat galerilerinde ve partilerde görünen isimler arasında, Puff Daddy, Pharell Williams ve Leonardo DiCaprio yer alıyor. Hatta efsanevi Japon sanatçı Takashi Murakami'nin Design District'te verdiği partide, sanatçının kendi resimlerindeki baskıdan tasarlanmış bir ipek gömlek ve Puff Daddy ile gece boyu poz verdi. Miami, #MiamiArtWeek döneminde çok fazla enerjinin, partinin, heycanın ve modanın fazlasıyla sokaklarda boy gösterdiği bir yer haline geliyor. İster üyelere özel Soho Beach House'ta Damien Hirst ile havuz başında keyif yapabilir, ister Tracey Emin'in öğleden sonra vereceği konuşmayı dinleyebilir, ister Chiara Ferragni'nin kendi markasının lansmanına Mondrian'da katılabilir, ister Lapo Elkann'ın Italia Independent için verdiği partiye katılıp ertesi gün onunla tekne turuna çıkabilirsiniz.
FUARIN TEK TÜRKÜ
Fuarın tek Türk galerisi de Galeri NON! Galerinin Direktörü Derya Demir, “Geçen seneye göre gelen izleyicinin kalitesinde bir artış söz konusu. Daha doğru ve güzel sorularla karşılaşıyoruz çünkü. Daha fazla saygı duyduğumuz küratör ve koleksiyoner var etrafta.” diyor. Bu yıl Meriç Algün Ringborg ve Erdem Taşdelen ile fuara katılan Demir, “Meriç Algün Ringborg kendi yaş grubu içinde dünya genelinde iyi ilerleyen sanatçılardan birisi. Erdem Taşdelen ise izleyiciler tarafından yeni yeni keşfedilen bir sanatçı.” diyor Demir. Erdem'in önceden de kelimelerle olan işlerini bildiğim için, “Dear” adlı, duvar boyunca yan yana sıralanmış A4 kağıtlarından ve yirmi dört aşk mektubundan oluşan işi üzerinde biraz göz gezdiriyorum. “Erdem'in mektupları çok dikkat çekiyor daha çok kelime sanatı üzerine işlerini gösteriyoruz burada. Mektupların tamamı Erdem tarafından yazıldı fakat çok sert bir editör tarafından editlendiğini görüyorsunuz okurken. El yazısıyla mektubun her yerine notlar alındığını da görüyorsunuz. Halbuki yazan da edit eden de Erdem'in kendisi. Yazının en önemli kısmı cinsiyetsiz olması. İngilizce yazılmış mektuplarda asla “she” ve “he” kullanılmaksızın, “I” ve “you” kullanılıyor. Bir yandan da mektupları okuyunca aşk hayatı sorunlarının aslında ne kadar birbirine benzer sorunlar olduğunu anlıyoruz. Erdem'in mektuplarıyla özdeşleştirebiliyorsunuz bir seyirci olarak kendinizi.” diyor.~Galeri NON stand'ının sağ tarafındaysa anlamı çok büyük bir iş, Meriç Algün Ringbord'dandı. ‘Time Will Not Record Everything' adlı iş, orta boyda, bir duvar saatinin, duvarda sessizce durması gibi gözüküyordu ilk başta. Derya Demir, “Şu anda normal bir saate bakıyor gibiyiz ama aslında saatte gizli bir kamera var. İşin adı gibi, zaman her şeyi kaydetmeyecek, şu an o gizli kameradan da hiçbir şey bizi kaydetmiyor. Bir yerden tek bir ekrana canlı yayın yapıyor kamera fakat asla kaydetmiyor. Bu ekran standımızın içinde gizli duruyor, ekranın da hiçbir izleyicisi yok. Çünkü biz zamanın içinde akıp gidiyoruz.” diye açıklıyor bu şahane işi Derya Demir. Bir Türk galerinin Art Basel Miami Beach'te olması inanın birçok açıdan gurur verici. Dilerim daha sık katılımlar olur gelecek yıllarda lakin galerilerin desteksiz bir şekilde çalıştığını, hepsinin kendi imkanlarıyla imkansızı başardığını unutmamak gerek.
PAUL KASMIN GALLERY'NIN GÖZ BEBEĞİ KİM?
Geçtiğimiz yıl ki, Art Basel Miami Beach'te, Taner Ceylan ile çalışmaya başladığını ilk defa duyuran Paul Kasmin Gallery'yi geziyoruz. Hiperrealist yağlı boya işleriyle bildiğimiz Taner Ceylan fuara kara kalem işleriyle katılmış. Çıplak bir kadın bedenin avizeyle taçlandırıldığı çalışmaya bakarken galerinin direktörü Bethanie Brady'yle sohbet ediyoruz. Konuşmalarından anladığım kadarıyla Taner Ceylan galerinin adeta göz bebeği durumunda. Brady, “Paul Kasmin bir süreliğine İstanbul'da galeri açmış, Türk sanatçılar üzerine araştırmıştı. Sonra birkaç yıl daha Taner'in işlerini takip ettik ve sonunda onunla çalışmak istediğimizi söyledik. Taner de o dönem birçok galeriden teklif alan başarısını kanıtlamış bir sanatçıydı ve bizi seçti.” diyor ve ekliyor, “Onun sanatı gerçekten şiirsel, inanılmaz bir iş çıkartıyor. Resimlerinde kendi hikayesini anlatmakla beraber Osmanlı'nın da hikayesini aktarıyor imgelerinde.” diyor Brady. Ceylan'ın işlerine dikkatlice bakan koleksiyonerlerle göze göze gelince, Brady'e, Amerikalı koleksiyonerlerin tepkisini soruyorum. “Tepkiler çok olumlu. New York'ta özellikle Taner konusunda şahane bir ilgi var. Galeriye her giren çok güzel bir fotoğrafa baktığını sanıp ardından onun bir yağlı boya olduğunu farkediyor. Tabii arkasındaki hikayeyi de duyunca bu zevk iki katına çıkıyor.” diyor. Türkiyeli sanatçılar konusunda Taner üzerinde yoğunlaşan Paul Kasmin Gallery, “Şu an sadece Taner var Türk olarak. Fakat arayışlarımız devam ediyor, Türkiye'deki çağdaş sanat piyasası için radarlarımız hep açık.” diyor.
