Ömer Pekin, dijital ortamda geliştirilmiş mimari kompozisyonları sanatsal boyutta incelemek için kendi geliştirdiği yazılımlar aracılığıyla resimler yaratıyor. Yazılımları sanat ve mimari arasında görsel bir pratik tanımlayarak her seferinde birbirinden farklı formlar yaratmayı amaçlıyor. Bunu yaparken dijital kaynaklara geçici bir maddesellik vererek analog resim yapma teknikleriyle ilişkilerini inceliyor.
“Prosedürel Gerçeklik” isimli enstelasyon insan boyutlarında, izleyicilerin etrafında gezinebildiği, neredeyse içine girerek deneyimleyebileceği özgün cam objelerden oluşuyor. Cam objelerin üzerine ikincil bir katman olarak yansıtılan dijital resimler objelerin ruhu olarak işlev görüyor ve onlarla etkileşime geçiyor. Bu durumda izleyicinin bir resmin içine girmeyi deneyimleyebilmesi ve içine girdiği mekanın bir parçası olduğunu alışılmışın dışında algılayabilmesi amaçlanıyor.
Bu proje hem materyal hem de mekan kavramını algı üzerinden yeniden tanımlarken, mimarlık ile sanatın birbirlerini ayıran sınırlarını zorluyor.
