Moda umurumda değil, ben kıyafetleri seviyorum” diyordu Azzedine Alaïa. Tasarımcıların, kreatif direktörlerin ve sektördeki bir sürü medyatik insanın ötesinde, promosyon ve reklama önem atfetmeden, moda endüstrisinin zorunluluklarını kafasına takmadan, sadece kadınlara ve onların vücut hatlarına odaklandı. Alaïa bir iletişimci değil, bir el işçisiydi. “Dikiyorum, sonra bozuyorum, ardından tekrar yapıyorum; tıpkı ilk günlerimdeki gibi... Bu mesleği her gün yeniden keşfediyorum. Bir elbiseyi dikmeye başlayabilir ve onu sanki 10 yıl sonra tamamlamış hissiyatını yaşayabilirim” diye anlatırdı duygu ve düşüncelerini, zamansızlığını ve özgürlük anlayışını. Moda dünyasının kuşkusuz en kural tanımaz isimlerinden biriydi aynı zamanda. Bir heykeltıraş gibi işlediği kumaşlarla kadın vücudunu ve kadınları her zaman onurlandırdı. Trendlere, akımlara ayak uydurmak yerine her zaman kendi stilini ortaya koydu. The Cut’ın moda eleştirmenlerinden Cathy Horyn’in de dediği gibi, “Alaïa provalarını kendi yapan, bir asistan ordusuyla çalışmayan, eski ‘couture’ ustaları gibiydi.”
HAYATINDAKİ ÜÇ ÖNEMLİ KADIN
Kadınlar olmadan, kuşkusuz Azzedine Alaïa da olmazdı. Tasarımcı “Her şeyimi onlara borçluyum” diyerek hayatındaki üç kadının vazgeçilmez yerini her zaman hatırlattı. Anneannesi Manou, ona disiplin ve cesaretin önemini öğretirken onu özgürlük fikri içinde yetiştirdi ve konformizme her daim karşı çıkması gerektiğini aşıladı. Kız kardeşi Hafida’nın sevmediği ev ödevlerini yapmak durumunda kalan Azzedine’in bu şekilde ellerini kullanma yeteneğinin geliştiğini biliyoruz. Hayatındaki üçüncü önemli kadınsa tüm hayatı boyunca Alaïa’nın yanında olan ebesi, Madame Pineau’ydu. Sahip olduğu moda dergisi koleksiyonunu Alaïa’ya açarak hayatını değiştirdi. Tasarımcıya ilk kez bir Picasso kitabı hediye eden ve ardından küçük Azzedine’i Güzel Sanatlar Fakültesi’nin heykel bölümüne yazdıran da yine Madame Pineau’dur.
ALAïA’NIN MODA ANLAYIŞI
W Magazine’in kreatif direktörü ve Love’ın yayın yönetmeni, bir sektör efsanesi Katie Grand, Business of Fashion’a verdiği röportajda Azzedine Alaïa’nın uzlaşması ne kadar zor bir tasarımcı olduğundan bahsediyor. “Azzedine, bir tasarımcının sahip olabileceği en önemli özelliğin kural tanımazlık olması gerektiğini kanıtlıyor. Üreticilere ve basına karşı dik durursanız ve doğru bildiğiniz yoldan ilerlerseniz işte o zaman işe yarıyor...” Güçlü karakteri, bitmek bilmeyen merakı, simsiyah parlak gözleri ve 1,58 metrelik boyuyla tam 150 kişi yöneten dev bir adamdı Azzedine Alaïa. Zaman kavramı olmayan bir sanatçıydı. Streç elbiselerin kralı. 17 yaşında Tunus’taki hayatını bir kenara bırakarak Paris’e taşınan ve o sıralar Dior’un kreatif direktörü Yves Saint Laurent’ın asistanı olan Alaïa, kendi modaevini açmadan önce Guy Laroche ve Thierry Mugler’la birlikte çalıştı. “Hiçbir zaman ünlü bir tasarımcı olmanın hayalini kurmadım. Kadınlara hayranım çünkü onlar sayesinde yapabildiğim işe sahibim. Modanın gürültülü ve şaşaalı yanıyla ilgilenmiyorum” diye anlatıyordu Another Magazine’e verdiği bir röportajda. “Ne zaman hazırsa, o zaman hazırdır” mottosu tasarımcının tüm kariyeri boyunca asla taviz vermediği bir kuraldı. “Her zaman özgürüm, gerçekten özgürüm. Benim gücüm de bu. İstemediğim bir şey varsa, onu asla yapmıyorum” sözlerini röportajlarında sık sık tekrarlardı. Özgürlüğün daim olsun Alaïa.
YAZI: SERLİ GAZER BOYACI, SELİN MİLOŞYAN
ELLE DERGİSİ ARALIK SAYISINDAN ALINMIŞTIR.
