Dünyada evrensel olan birçok farklı konu ve bununla bağlantılı olarak birçok farklı başlık var. Bunlardan biri de ilişkiler. Nihat Alpteki'nin yönettiği, Çiçek Dilligil, Ece Özdikici, Ümit Erlim ve Tuba Oral'ın oyuncu kadrosunda yer aldığı "Geç Kalanlar" iletişime, ilişkilere, diyalogların içindeki monologlara ve anlatılanla duyulanın arasındaki kavramlara odaklanıyor. Oyunda ismi olmayan karakterin evine (Ümit Erlim) ismi olmayan bir diğer karakter (Çiçek Dilligil) Tanrı misafiri olarak geliyor. Bu apansız ziyaret, soru sorma sanatı hakkında bize kısa bir ders veriyor. İlk perdede ise aklımızdaki tek soru şu oluyor: "Doğru soruları sorarak 'herkes' her hikayeyi dinleyebilir mi?"
Geç Kalanlar
Partneriyle arasındaki ilişkiyi tanımadığı bir yabancıya anlatırken kendini bulan erkek karakter ilişkilere dair beklentilere, söylenenlere ve en önemlisi söylenmeyenlere bir portal oluşturuyor. Dünyadaki boşanma istatiklerine baktığımızda iletişim sorunlarının sadakatsizlikten daha çok pay sahibi olduğunu görüyoruz. Bu noktada oyunun ele aldığı metaforlar, herkesin kendinden doğal olarak bir şeyler bulabileceği türden işleniyor.
Geç Kalanlar
Oyunun ikinci perdesinde ise erkek karakterin eşi olarak ikinci kadın karakterle (Ece Özdikici) tanışıyoruz. Bu bağlamda bir çiftin deyim yerindeyse iletişim anatomisine şahitlik ediyoruz. Romantik bir ilişkiyi yürüten iki partnerin birbirleriyle kurdukları bu dinamik bize sevginin domine ettiği ilişkilerde bile beklentilerin spektrumda oldukça farklı yerlerde var olabileceğini bir kez daha kanıtlıyor.
Oyunun ivmesi hızla değişirken aslında bir iletişim kanalının nasıl katmanlandığına tanık oluyoruz. Üçüncü kadın karakterin (Tuba Oral) eve gelmesiyle pişmanlık, suçluluk, duyar ve her şeyden önemlisi empati temaları devreye giriyor. Oyunun sonunda ise hissettiğimiz duyguyu tek cümle anlatabiliyor. Ya şimdi ya da hiç.
%20copy.jpg)
